Mgła coraz gęściej nas otacza,
trudno zgadnąć skąd się wytacza.
Zasnuła chmurę na widnokrąg cały,
nawet drzewa się nie wydostały.
Cóż dopiero ludzie, choćby wzrostu najwyższego,
snują się ulicami nie widząc jeden drugiego.
Jeśli w zaślepieniu się nie dostrzegają,
to z pewnością się też nie rozpoznają.
Idąc dalej tym tropem, rzec można by było
– zjawisko mgły ludzi kontaktu pozbawiło.
Jaka przyszłość nas czeka bez porozumiewania?
– Koniecznie trzeba zapobiec atmosferze zaciemniania!
Co prawda - niektórym ciemności sprzyjają,
bo, ciemne interesy skutecznie osłaniają.
Ta przyroda, bez przerwy ludziskom dokucza
– Może dlatego, człek człekowi wciąż "świnie" podrzuca.
Mgła jednak nie pojawia się na zawołanie,
Wystąpi, gdy zajdzie w powietrzu wody wykraplanie.
Bo, wiecie! że woda normalnie jest przejrzysta,
Skraplana przysłania horyzont, gdyż staje się mglista.
Z tymi zjawiskami w przyrodzie – same utrapienia,
Gdy, człowiek do tego rękę przyłoży – dochodzi do wrzenia.
Wrzątek czy ukrop - niebezpiecznie się zrobiło.
Jakie zachowanie ku lepszemu, by się przyczyniło?
Najgorsze te pytania – zwątpienia w nas pobudzają,
Bo odpowiedzi, na nie nawet mędrcy nie znają.
– Skąd mogę wiedzieć, do czego mgła doprowadzić może?
Jedno wiem – mgła w drodze do celu, nigdy nie pomoże.
Nie tylko, że nie pomoże w dojściu do obranego celu
Lecz może sprawić, że nie powróci wielu.