ZZA SZYBY

Słońce złotymi ustami światła
muska szyby okularów
Pod oponami butów pękają srebrne bańki rosy
Ludzie których przez zatrzaśnięte drzwi ciała
dotknąć ani usłyszeć nie można
Dalekie ramiona i obce twarze
Uwolnij mnie ze sterylnej karetki lęku
i zainfekuj śmiertelną chorobą życia


W PARKU

Toczyły się wśród tłumu zupełnie niezauważone
Gubiły po drodze niebieskie płomyki łez
podpalane kruchymi jak kryształ palcami
Delikatne i czyste jak śnieg
upadały pod brudne buty pędzących przechodniów
Zdołały jednak poruszyć niebo i zmienić bieg historii
wychodząc dziesiątkami ze zziębniętych dłoni staruszki
modlącej się na ławce w parku


BIAŁE FLESZE

Serią białych rozbłysków flesza
rozstrzelana twarz dotąd nieznana
Teraz będą ją brać po kawałku niczym relikwie
i rozdawać młodym dziewczynom w szkatułkach gazet


PROŚBA

W sali egzekucyjnej oddziału onkologicznego
parapety jak gilotyny
Dzieci patrzą w moją stronę
by prosić błagalnym wzrokiem o uniewinnienie